Delfinowiec białoboki, delfin białoboki (Lagenorhynchus acutus) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Kształt ciała torpedowaty, po bokach ciała ma ciemniejsze i jaśniejsze pasy. Żyje w dużych stadach.

Morfologia
Porównanie wielkości delfina i człowieka

Długość wynosi około 2,5–3 m, a średnia masa – 230 kg. Płetwa piersiowa ma około 30 cm długości, podczas gdy grzbietowa około 50 cm wysokości. Szerokość w talii wynosi 30–60 cm. Samice są zwykle o 20 cm krótsze i około 50 kg lżejsze. Płetwy grzbietowa i tylna są czarne lub ciemnoszare, brzuch i żuchwa białe, natomiast boki szare[7][8].
Odżywianie

Głównym składnikiem diety delfinowca białobokiego są ryby, w tym śledź oceaniczny (Clupea harengus), makrela atlantycka (Scomber scombrus), ślepior (Gadiculus argenteus), błękitek (Micromesistius poutassou), dobijak amerykański (Ammodytes americanus), stynka amerykańska (Osmerus mordax) i morszczuk srebrzysty (Merluccius bilinearis) oraz mięczaki jak kalmar illex północny (Illex illecebrosus)[9][10].
Występowanie

Jest gatunkiem endemicznym zimnych i arktycznych wód północnego Atlantyku. Rejonami o szczególnie dużej populacji jest wybrzeże Nowej Fundlandii oraz półwyspu Cape Cod, a także w trójkącie oceanicznym pomiędzy Wyspami Brytyjskimi, Islandią i Grenlandią oraz na Morzu Północnym. Całkowita populacja zawiera się prawdopodobnie w przedziale 200–300 tys. sztuk. Odnotowywano obecność delfinowca białobokiego w wodach Bałtyku, w południowej części Morza Barentsa, a także na Azorach i na Adriatyku.

Rzadko widywany z brzegu, preferuje otwarte morze o niskim zasoleniu i temperaturze od 6–20 °C. Najczęściej występuje na głębokości pomiędzy 40 a 200 m.