Messerschmitt Bf 109 G (znany także jako "Gustav") to jedna z najbardziej rozpoznawalnych wersji myśliwca Bf 109, używanego przez Luftwaffe w czasie II wojny światowej. Była to najliczniej produkowana wersja tego samolotu, stanowiąca szczytowy rozwój konstrukcji przed przejściem na nowsze modele, jak Bf 109 K. Charakterystyka Messerschmitt Bf 109 G ("Gustav") Konstrukcja: Jednosilnikowy myśliwiec o konstrukcji całkowicie metalowej. Wąski kadłub i rozstawione wąsko podwozie (utrudniające lądowanie). Kabina zamykana osłoną z ulepszonymi szybami pancernymi. Napęd: Silnik Daimler-Benz DB 605 - 12-cylindrowy, widlasty, chłodzony cieczą. Moc: 1475-1800 KM (w zależności od wersji). Prędkość maksymalna: 640-685 km/h. Zasięg: 700-1000 km. Uzbrojenie (zależnie od wersji): 1x działko MG 151/20 (20 mm) lub MK 108 (30 mm) strzelające przez wał śmigła. 2x karabiny maszynowe MG 131 (13 mm) nad silnikiem. Możliwość podwieszenia bomb lub dodatkowych działek pod skrzydłami. Opancerzenie: Wzmocniona osłona kabiny i chłodnicy. Pancerne szkło przednie chroniące pilota. Zastosowanie bojowe Rola: myśliwiec przechwytujący, myśliwiec eskortowy, myśliwiec bombowy. Fronty: Europa Zachodnia, Wschodnia, Afryka Północna, front włoski. Przeciwnicy: Spitfire Mk IX, P-51 Mustang, Yak-9, La-5FN. Wady: Trudny w lądowaniu (wąskie podwozie). Ograniczona widoczność do tyłu. Przeciążenie konstrukcji w późniejszych wersjach (wpływało na manewrowość). Zalety: Potężne uzbrojenie. Wysoka prędkość. Łatwość modyfikacji i przystosowania do różnych ról. Bf 109 G to szczytowy rozwój niemieckiego myśliwca, który był szybszy i lepiej uzbrojony niż wcześniejsze wersje, ale przez dodatkowe opancerzenie i uzbrojenie stracił część swojej zwrotności. Był groźnym przeciwnikiem dla alianckich maszyn, zwłaszcza na wysokościach powyżej 6000 m.