PzKpfw II (Panzerkampfwagen II) był niemieckim czołgiem lekkim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1934 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1935-1944, kończąc się wytworzeniem ok. 1850 wozów. Czołg w wersji A był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 57 TR  o mocy 130 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata KwK 30 kal. 20 mm oraz 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm umieszczone w wieży.

PzKpfw II powstał w efekcie konkursu ogłoszonego niemieckie Biuro Uzbrojenia na czołg lekki o wadze do 10 ton uzbrojony w armatę 20 mm. Rzeczony konkurs wygrała firma MAN, przy kooperacji z firmą Daimler-Benz. Produkcja seryjna ruszyła w 1935 roku, a w jej toku powstały liczne warianty czołgu PzKpfw II. Chronologicznie pierwszą była wersja A, która byłą jednak produkowana w stosunkowo niewielkiej ilości. Krótko później powstała wersja B, która posiadała już nowy, mocniejszy silnik oraz zmienione podwozie. Już w 1937 roku powstała wersja C, która posiadała zasadniczo zmienione podwozie oraz wzmocniono pancerz czołowy kadłuba. Pod koniec 1940 roku powstała wersja F, która posiadała silniejsze opancerzenie oraz lepszą skrzynię biegów w stosunku do wersji C. W 1942 rozpoczęto produkcję wersji L (Luchs), która posiadała całkowicie nowe podwozie, nowy silnik o mocy 180 KM oraz wydatnie zwiększono prędkość maksymalną z 40 km/h do 60 km/h. Na podwoziu czołgu PzKpfw II powstały także liczne inne pojazdy, jak na przykład haubica samobieżna Wespe czy niszczyciel czołgów Marder II. Czołgi PzKpfw II były używane na niemal wszystkich frontach II wojny światowej, przy czym od 1942 roku były przeznaczane do zadań drugorzędnych.