F/A-18E/F Super Hornet to większy i bardziej zaawansowany wariant F/A-18C/D Hornet. Wczesna wersja została wprowadzona na rynek przez McDonnell Douglas jako Hornet 2000 w latach 80-tych. Koncepcja Hornet 2000 była zaawansowaną wersją F/A-18 z większym skrzydłem, dłuższym kadłubem, aby pomieścić więcej paliwa i mocniejszymi silnikami.

Kadłub F/A-18E/F został rozciągnięty o 860 mm, aby zrobić miejsce na paliwo i przyszłe ulepszenia awioniki, a także powiększono powierzchnię skrzydeł o 25,. Jednak Super Hornet ma o 42, mniej części konstrukcyjnych niż oryginalna konstrukcja Horneta. Silnik General Electric F414, opracowany na podstawie F404 Horneta, ma o 35, większą moc. Super Hornet może wrócić na lotniskowiec z większym ładunkiem niewykorzystanego paliwa i amunicji niż oryginalny Hornet. Termin na tę umiejętność jest znany jako przywrócenie. Zwrot dla Super Hornet przekracza 9000 funtów (4100 kg).

Super Hornet poleciał po raz pierwszy w 1995 roku. Produkcję pełnowymiarową rozpoczęto we wrześniu 1997 roku. Super Hornet wszedł do służby w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych w 1999 roku, zastępując F-14 Tomcat od 2006 roku .